HAYATIMDAKİ İLK: SOKAĞA ÇIKMA YASAĞI

dün işlerimizden dönmüş evimizde oturmuş tv izliyorduk. telefonuma bir bildirim sesi geldi, açtım baktım ki ne göreyim 30 büyükşehir ve zonguldak'ta bu hafta sonu için sokağa çıkma yasağı ilan edilmiş.

sonra ne mi oldu, virüsün yayılmaması için sosyal izolasyon sağlanmaya çalışılan ülkemizde kaos oluştu, sosyal izalosyon filan kalmadı, herkes iç içe girdi. bence bütün emekler heba edildi bu süreçteki. inanılmaz yanlış bir karardı. yanlış olan kısmı ise sokağa çıkma yasağı ilan edilmesi değil, zamanlamasıydı. yasağın başlamasına neredeyse 2 saat kala sokağa çıkma yasağı ilan edilmesi, insanları bir telaşla sokağa döktü. bunlar hesaplanmalıydı, bu durumun similasyonu yapılmalıydı.
diğer ülkelerde nasıl önlemler alındığını izleyen hükümet, böyle ciddi bir pandemi döneminde böyle bir hata yapmamalıydı.

bana göre, iki türlü şekilde sokağa çıkma yasağı ilan edebilirlerdi.
1-saat tam 24'te sokağa çıkma yasağını ilan ederek kimsenin sokağa çıkmamasını sağlayabilirlerdi. ki bu da insanları sokağa dökebilirdi, gerginlik yaratabilirdi. ama bu alınan karardan daha iyi olurdu diye düşünüyorum.
2-insanları birkaç gün önceden alıştıra alıştıra söyleyerek, anlatarak sokağa çıkma yasağı ilan edebilirlerdi. bence de en uygun olanı buydu. çünkü yığılmalar oluşmazdı, insanlar birkaç gün önceden hafta sonu için ihtiyaçlarını karşılayabilirlerdi.
şahsen ben vakaların hangi illerde olduğunu açıklamaktaki kararları gibi başarılı bir sokağa çıkma yasağı kararı beklerdim.

kararın bana göre olan yanlışlığını bir kenarıya koyduğumuzda. bir çok insan gibi ben de hayatımda ilk defa bir sokağa çıkma yasağına tanık oluyordum. işlerimize gitmek zorunda olan biz ev ahalisi hafta içi sadece işlerimize gidip geliyorduk, hafta sonu ise evlerimizden hiç çıkmıyorduk. pandemi sonrası hayatımıza ciddi bir durgunluk gelmişti. ama biz evi sevdiğimizden ve tutkulu olarak sevdiğimiz şeyleri yapmanın evde mümkün olmasından dolayı evde sıkılmıyorduk. pandemi sürecinde psikolojimizi de ayakta tutmak için en azından ben haberleri izlemeyi azaltmıştım. önlemlerimizi kesinlikle alıyorduk, ama motivasyonumuzu da yüksek tutmaya çalışıyorduk.

dün açıklanan sokağa çıkma yasağı ile birlikte sanki ayaklarımıza prangalar takılmış gibi oldu. neden böyle bir şey oldu anlayamadım ama hafiften böyle bir duyguya kapıldık. acaba bizi hazırlıksız bırakan yasak ilanından mı kaynaklandı anlayamadım.
fazla zaman geçmeden bu duruma da alıştık. balkondan sokakları seyrettik, ortalık çok ıssızlaşmıştı sokakta neredeyse hiç kimse kalmamıştı, dışarıya neden çıktığını anlayamadığımız bir kaç kişi dışında. bazı insanlar ise balkondan balkona sohbet ediyordu.

sokağa çıkma yasağı ilanı sonrası alınan kararlarda, sokağa çıkma yasağı dışında kalan kişiler sağlık çalışanları, basın çalışanları, güvenlik görevlileri, ulaşım hizmeti sağlayan kişiler, fırıncılar ve suculardı.

insanların temel ihtiyaçlarını giderebilmeleri için ekmeklerin servis araçlarıyla sokaklarda satış yapacağı ve sucuların eve hizmet yapacağı açıklandı. ben hiç görmedim ama yakınlarımdan görenler olmuş. bu pandemi sürecinde en ciddi yükü sırtlananların belediyeler olduğunu gözlemledim. garip zamanlardan geçiyorduk.