yarım kalmış bir sürü düş, düşünce, umut…
unuttuklarımı hiç saymıyorum.
bazen bir incir çekirdeğini doldurmayan yarım kalmışlıklarım,
bazen şanssızlık, bazen de olmaması gerektiği için yarım kalmış.
yarım kalmış cümleleri kurarken başına hep “keşke” eklemeyi alışkanlık edinmiştim.
peşinden gidememek ya da kabullenmek…
zamana asılı satırlar yazmaya devam ederken, birçok duygumu veresiye harcamışım diye düşünüyorum. onlar benim kayıplarım.
veresiye hanemde ne çok da şeyler biriktirmişim.
kayıplarımdan çıkardığım derslerin bana kattıklarının bile anlamı var.
artık veresiye harcayacak ne zamanım, ne gücüm, ne de duygum var.
geçmişten bir şeyleri bugüne taşırken, zamanın ellerimden kayıp gittiğini fark ettim ister istemez.
insan her anına sahip çıkmalı; göz ardı etmeden, tüm duyguları derinlemesine yaşamalı diye düşünüyorum şimdi…
