her şey bir zamanlar daha mı güzeldi yoksa değil miydi hiç bilmiyorum. fakat, son zamanlarda ülkede bir kaos hakim. bu durum hiç keyif verici değil. her köşe başında bir kavgaya tanıklık etmeniz olağan. suçlu ise kavganın içerisinde bulunanlar mı, yoksa faili meçhul bir suçlu mu var?
sıkış tepiş bir düzen içerisine yerleştirilmişiz. mahallelerimizde park kavgaları. sen bana niye yan baktın kavgaları...
çocukların güvenle oynayacağı sosyal alanlar yok. sıkış tepiş yaşamlar içerisinde çocuklar da gergin. onlar arasındaki kavgalar, sonrasında ise yetişkin insanlara sirayet eden kavgalar.
trafikte bir yerden bir yere varmak ne mümkün. saatlerce trafikte vakit harcıyoruz ya geç kalıyoruz, ya kazalarla burun buruna geliyoruz...
herkes patlamaya hazır bomba.
medeni ülkelerdeki gibi toplu taşımaları kullanmak istiyoruz. ya o otobüslere binmekte güçlük çekiyoruz, bindiysek ise de balık istifi yolculuk hoşgeldin.
hastanelere gidiyoruz. bekle babam bekle sıra gelirse ne ala, ya da o hengamede ölmediyseniz bi şükür.
bizler müreffeh bir biçimde, insanı şartlarda yaşatılmak mı isteniyoruz, yoksa bu şekilde koca bir kaosun içinde bırakılmak isteniyoruz çözemiyorum. bizi yöneten tayfanın verilen sözlerine, söylemlerine baktığımızda bizler için tüm emekleri verdiklerini düşünmeye başlıyoruz. fakat, gerçeklerle yüzleştiğimizde sanki söylenilen her şeyin havada kaldığını hissediyoruz. buna istinaden sanki birileri bizim bu kaosu yaşamamızdan dolayı hiç huzursuz değil diye de kafama takılmıyor diyemem.
 |
| Photo by Hasan Almasi on Unsplash |